این مکان بینظیر محلی برای عشق بازی در شهر بهارنارنج ایران

3- محوطه شمالی

صحن یا محوطه شمالی فضایی با ابعاد در حدود ۶۰* ۵۰ متر است که در گذشته یک قبرستان عمومی بوده و آرامگاه حافظ در آن قرار دارد. در شرق و غرب ضلع جنوبی این محوطه دو حوض بزرگ و مستطیل شکل قرار دارد که هر یک از آنها را دو باغچه با درختان نارنج احاطه کرده است. حوض های این قسمت به عنوان منبعی برای آب حوض بزرگ مجموعه مورد استفاده قرار می گیرند و آب را به آنجا انتقال می دهند.

پیرامون محوطه، باغچه هایی به چشم می خورند که چمن کاری شده و در آن ها کاج، سرو و نارنج کاشته شده است. بر دیوار شمالی صحن بیت زیر با خط زیبای ثلث به رشته تحریر درآمده است:

سحرم هاتف میخانه به دولت خواهی              گفت باز آی که دیرینه‌ی این درگاهی

در شمال صحن، ساختمان های دیگری همچون حافظ شناسی با مساحت ۳۳۰ مترمربع، کتابخانه با مساحت ۴۴۰ مترمربع با ده هزار جلد کتاب قرار دارند.

در شرق کتابخانه فروشگاه محصولات فرهنگی و در غرب آن نیز یک چایخانه سنتی دیده می شود. سر در چایخانه با کتیبه ای به خط نستعلیق و بیت زیر زینت یافته است:

رواق منظر چشم من آشیانه‌ی تست                کرم نما و فرود آ که خانه خانه‌ی تست

در قسمت شمالی کف محوطه و در کنار مزار حافظ، قبوری دیده می شود که از مهم‌ترین افراد به خاک سپرده شده در  آنها می توان به نام های زیر اشاره کرد:

* شیخ محمد اهلی شیرازی، شاعر معروف و صاحب کتاب مشهور سحر حلال متوفی به سال 942 هجری قمری

* محمد نصیری‌الحسینی ملقب به فرصت‌الدوله شیرازی، شاعر، متوفی به سال 1339 هجری قمری

* قطب العارفین آقا محمدهاشم ذهبی شیرازی،از سران سلسه‌ی ذهبیه، متوفی به سال ۱۱۹۹ هجری قمری

* حاج ملاعلی سمنانی، عالم و عارف بزرگ، متوفی به سال 1333 هجری قمری

محل کنونی کتابخانه نیز مقبره قاسم خان، حاکم و والی فارس بوده است و در جلوی آن نیز مقبره های افراد زیر قرار دارد:

* حاج سید محمدعلی کازرونی شیرازی، از مجتهدان فارس

* شیخ محمد مهدی کجوری، از مجتهدان برجسته

* شیخ محمدحسن کجوری و سید محمدرضا مجدالعلما (دستغیب)

در سراسر صحن شمالی خطوط ثلث کتیبه ها و کتیبه ی نستعلیق تاریخ بنا حاصل هنر خطاطِ به نام، شادروان امیرالکتاب ملک الکلامی کردستانی می باشند. دیوار های پیرامون محوطه شمالی با آجرنماها و طرح های شمسه گونه تزیین شده و غرفه هایی را با دربهای چوبی و نقش گل های نیلوفر در خود جای داده اند.

بر روی دیوار جنوبی غزلی با مطلع زیر دیده می شود:

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست         سخن شناس نئی جان من خطا اینجاست