تماشای سقوط ستارگان - یکی از عجایب ایران

نگاهی نزدیک تر به دره ستاره ها

دیواره های دره ستاره ها ار دو جنس با سختی و مقاومت متفاوت تشکیل شده اند که عبارتند از: 

لایه ضخیم و نرم فرسا در زیر که به رنگ کرم تا خاکستری روشن است.

لایه نازک و سخت فرسا و شکننده که در بالا قرار دارد و از سیمان طبیعی یا آهک است.

لایه ی سست زیرین در برابر عوال فرسایش به سرعت واکنش نشان داده و تخریب می شود اما لایه ی رویی به دلیل مقاومت بالا، همچون یک سپر عمل کرده و از لایه ی زیر خود محافظت می نماید. در قسمت هایی که لایه ی رویی آسیب دیده باشد و درز و شکافی در آن دیده شود، فرسایش قدرت بیشتری دارد و شکاف های گوناگون و دره های کوچکی را ایجاد می کند. آنچه که در دره ستاره ها نیز دیده می شود حاصل همین اتفاق است.

فلات اولیه ی این ناحیه هنوز در بخش شمالى آن به صورت كم و بیش دست نخورده باقى مانده و در ارتفاع 7 تا 10 مترى از كف دره قرار دارد. جنس این بخش از ماسه سنگ با سیمان آهكى است و سست و پر از پوسته هاى فسیلى می باشد.

 سازند میشان سازند اصلی تشکیل دهنده دره ستاره ها است که فسیل جاندارانی همچون شکم پایان، خارپوستان و انواع مرجان ها به فراوانی در آن دیده می شود. سازند به مهم‌ترین واحد تقسیمات سنگ‌شناسی و واحد سنگی اصلی چینه‌شناسی اطلاق می شود که شامل مجموعه لایه هایی است که صفات مشخص سنگ شناسی دارند. این موضوع اهمیت خاصی به این پدیده می بخشد و توجه کارشناسان را به آن جلب می کند.

اشکالی که بعد از هر حادثه طبیعی تغییر می کنند

همانگونه که اشاره کردیم، دره ستاره ها یک ناحیه فرسایش یافته از سوى آب هاى سطحى، رگبارهاى فصلى و تندبادها است و جنس لایه های آن نیز سست می باشد. بنابراین پس از هر بارندگى شدید و نادر و یا وزش بادهای شدید می توان نظاره گر تغییرات محسوسى در شکل این دره و تندیس های آن بود و همین امر بر جاذبه ی آن می افزاید.